صدرالدین زاهد

صدرالدین زاهد کار حرفه ای تئآتر را از کارگاه نمایش، و همزمان با تحصیلاتش در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران آغاز کرد. در این مرکز تئآتری، او در نمایشهای متعددی به صحنه رفت که میتوان به نمایشهای « عبادتی بر حسین بن منصور حلاج »، «پرومته در زنجیر»، «برصیصای عابد»، «صندلی را کنار پنجره بگذاریم و...»، "آنجمله"، «ارگاست» اشاره کرد.

صدرالدین زاهد و تنی چند از بازیگران و همکاران ایرانی نمایش ارگاست گروهی تئآتری - تحقیقاتی را پایه گذاری می کنند بنام « گروه بازیگران شهر ». نمایش های "یک قطعه برای گفتن"، "طلبکارها"، "روزهای خوش"٬ "باغ آلبالو"، "ناگهان هذا حبیب الله..."، "کالیگولا"، "انسان،حیوان و تقوا" و نمایش های "جان نثار"، "ترس و نکبت رایش سوم"، "سهراب، اسب و سنجاقک" و ... از جمله کارهای صدرالدین زاهد در گروه بازیگران شهر است.
این گروه در سالهای 71 تا 78 با شرکت در جشنواره های معتبر جهانی، در صحنه های بین اللملی حضوری عمده ای داشته که میتوان به جشنواره نانسی 73 گرفته با نمایش های « ناگهان... » و « یک قطعه برای گفتن » تا «ورتسلاو 75» و اجراهای "کالیگول" در تئآتر کالامپور و چهار شهر لهستان، از آن جمله ورشو، از جشنواره سائوپائلو 76 گرفته تا اجرای کالیگولا در تئآتر سِسیلیا بکر در ریودوژانیرو، از جشنواره « تآتر ملت ها » با نمایش « سواری درآمد » به سال 78 در کاراکاس گرفته تا اجرای همین نمایش در تآتر لاماما در نیویورک.اشاره کرد.

در همین ایام با گروه « اندی دِگروت » دستیار باب ویلسون در برنامه ای بنام « طناب، رقص و برگردانها » در جشنواره شیراز می رقصد. گروه بازیگران شهر درسال 1976 از هم پاشیده میشود. بعد از هم پاشیده شدن « گروه بازیگران شهر » صدرالدین زاهد به همراه سوسن تسلیمی، فردوس کاویانی و آربی اُوانسیان « تئاتر چارسو » که مرکز فرهنگی هنری تئاتری پیشرو تهران است را بنا می نهند. در همین مرکز تئاتری است که او علاوه بر بازیگری در نمایش های : "سواری در آمد"، "خلوت خفتگان"، "خواهر من باغی است با حصار" و "زنده بگور" به ترجمه و برگردان نمایش های متعددی از آن جمله "خلوت خفتگان"، "پیرمرد مضحک"، "کریستی عاشق شده"، "شهردار" و "خواهر من باغی با حصار" می پردازد...
او اولین تجربه های کارگردانی خویش را نیز در همین تئاتر به صحنه می برد : نمایش « آهنگهای درخواستی از فرانتس کسافر کروتس، زنده بگور اقتباسی از صادق هدایت، و نمابش اژدها از یوگنی شوارتس از آن جمله اند که به سال 1997 به صحنه تئاتر چارسو می رود. سپس او به فرانسه می رود و در فرانسه به دانشگاه سوربن جدید رفته و با گرفتن فوق لیسانس و وارد شدن به دوره دکترای « مطالعات هنرهای نمایشی »؛ دوباره با نمایشی به زبان ایتالیایی بنام « برصیصا، اسطوره بزرگ » به سال 1981 در رُم به صحنه « تآتر تراستِوِره » قدم می نهد.

او بعد از این تجربه نمایشی به سال 1983 در تآتر شهر پاریس نمایش « مرشد و مارگریت » را به کارگردانی آندره شربان بازی می نماید. آنگاه با کارگردانی سه نمایش کوتاه فرانسوی زبان - سه نمایشنامه ای که حاصل کارگاه نویسنده گی میشل ویناور است - از (مارک کولمار، هلن کونتی و استاماتیس گارگالینوس) به صحنه تئآتر « اوورت - ژاردن دی وِر » به سال 1986 راه می یابد. در همان سال برای «مرکز تجربیات تآتری» رُم، نمایش «داستانهای کوتاه ایرانی» را به زبان ایتالیایی - فارسی کارگردانی و بازی می نماید.
سپس به سال 1990 انجمن فرانسوی-ایرانی ِ تئآتر « دِنوئه » را بنیان می نهد و نمایش های ذیل را به زبان فرانسه در پاریس و شهرهای فرانسه به صحنه می برد : « این حیوان شگفت انگیز » از چخوف - که برنده جایزه فرانکوفونی شد - در تآتر بزرگ سیته اونیورسیته، «سه قطره خون» اقتباسی از صادق هدایت در سیته اونیورسیته، «سایه» از یوگنی شوارتس در تآتر رونودی، «ترس و نکبت رایش سوم» منتخب نهائی جشنواره آرلکن در تآتر رونودی، « لوناتیک» از صادق هدایت در تآتر اُپریمه و بالاخره «انفجار بزرگ» از هوشنگ گلشیری راکارگردانی می نماید.

صدرالدین زاهد به سال 2003 میلادی به دعوت ژرژ لاولی با نمایش « هُم بادی کابل* » به صحنه کُمدی فرانسز (تآتر ویوکولومبیه) معبد مقدس تئاتر فرانسه راه می یابد. او در نمایش های « تعزیه آنتیگون » و نمایش « زهره و منوچهر » اقتباسی از منظومه شیرین ایرج میرزا فعالانه بازی و مشارکت داشته است. صدرالدین زاهد در سالهای اخیر دوباره به نمایش به زبان شیرین پارسی بازگشته است : « فارسی شکر است* »( نمایش های « افسانه ببر » اقتباسی از داریو فو و نمایش « شب و نازی ، من و تب » اقتباسی از حسین پناهی از این نمونه اند.

او در کنار این بازگشت به زبان شیرین فارسی، تلاش نموده است که گفتار(کنفرانس) نمایشهایی برگذار کند با عنوان « صادق هدایت و تئاتر » و « کار عملی و گروهی در تآتر » که در واقع نگاهی است به تئاتر دهه چهل و پنجاه ایران و تاثیر و تأثر آن از دهه شصت میلادی در غرب. صدرالدین زاهد به سال ۱۳۹۶ بازگشتی به وطنش ایران داشته است.
او در این بازگشت نمایش « افسانه ببر » را در تئاتر چارسو - تئاتری که خود او به اتفاق سه نفر دیگر سوسن تسلیمی، فردوس کاویانی و آربی اوانسیان در دهه پنجاه شمسی آن را پایه گذاری نمودند و به همین مناسبت هم « تئاتر چارسو » نام گرفت - در کادر جشنواره فجر به صحنه برد. او تجربیات بسیاری در سینما و تلویزیون دارد و آثار نویسندگانی همچون تنسی ویلیامز، پیتر گیل، هوارد برنتون، تادئوش روژه ویچ، یوگنی شوارتز، گرت هوفمن، گابریل آروت، داریو فو را به پارسی برگردانده است.

او مقالات بسیاری درحول و حوش تآتر نوشته و هم اکنون نیز دوره دکترای خویش را در دانشگاه سوربن دنبال می نماید.

صدرالدین زاهد در زمان حضور در فرانسه سابقه حضور در 70 الی 80 فیلم فرانسوی را در کارنامه هنری خود دارد.

صدرالدین زاهد در آثاری همچون سریال "شبکه مخفی زنان" و نمایش "فلزات چکش خوار" به عنوان بازیگر حضور داشته است.